Αραβαντινός, Αναστάσιος

(Αθήνα 1874 – 1948).Γιατρός. Σπούδασε στην Αθήνα και έπειτα στο Βερολίνο και το Γκέτινγκεν· το 1918 διορίστηκε καθηγητής στην έδρα της ειδικής νοσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσίευσε πλήθος από άρθρα και διατριβές σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Από τα συγγράμματά του το σημαντικότερο είναι η Ειδική νοσολογία και θεραπευτική (1927). Έγραψε επίσης και ειδικές μελέτες, όπως ο Τριήμερος πυρετός εν Ελλάδι (1911), Η γενική λεϊσμανίασις (1915), καθώς και συγγράμματα σε γερμανική γλώσσα, όπως το Die Perkussion in der Bestimmung des Hergrenzen (Βερολίνο 1907).